Kuruntularım ve…
Şimdi on sekizindeyim,
Deli doluyum,
En deli çağımdayım.
Kendimi yalnız hissediyorum,
O kadar yalnızım ki,
Boş bir çuval gibi…
Ailem, dostlarım
Pervanedir etrafımda,
Ama gözüm görmez hiç kimseyi…
Ne söylenenleri anlarım, nede kendimi anlatırım,
Hep benim dediğim olsun isterim.
Anlatamam kendimi,
Sözüm geçmez kimseye,
Bu yüzden kendimi çok yalnız hissederim.
Sadece para istedim mi verirler,
Yemek istedim mi doyururlar,
Benimle kimse ilgilenmez.
Ya da bana öyle gelir ama öyle,
Babamın yanına her akşam para istemeye giderim.
Sağ olsun babamda itiraz etmeden verir.
Bir gün…
“Hiç biriniz beni anlamıyorsunuz” dedim,
Odamın kapısını çarptım,
Saygısızlık etmiştim ama
Kendime mani olamadım.
Ben gencim diğerleri gibi gezmek dolaşmak,
Günümü gün etmek istiyorum dedim.
Çok kızmıştım o gün aileme…
Bende pc’ nin başına geçtim biraz orda biraz burada
Sörf yaptım takıldım kaldım…
Biraz arkadaşlarla konuşayım kendime geleyim dedim,
Annem bakkala gitmemi söyledi.
Gittim arkadaşları görünce onlara takıldım,
Saatte geç olmuştu. Eve gidince,
“Annem ekmek nerede?” dedi
Bir sürü fırça yedik pederden,
Üstüne bir sürü ceza verdi.
Ortada kaldım sanki her şey küstü bana,
Ne yapmak istesem ters tepki veriyordu.
Ama “hala beni kimse anlamıyor” konusunda ısrarlıydım.
Kendimi çok yalnız hissediyordum da,
Ortada kalmış gibi,
Bazen düşünüyorum da
“Üvey olma ihtimalim” var mı? Diye
Ama bir çözüm bulamıyordum.
Bunalımda gibiydim.
Günler geçip gidiyordu su misali
Ne onsekiz kalmış nede yirmi hepsi bitmiş gitmişti.
Günümüz gün olmamıştı ama
Hiçbir şey istediğim gibi gitmemişti…
Şimdi yirmi beşimdeyim…
Babama anneme çok hak veriyorum,
Onların sayesinde kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğrendim,
Bilgili bir genç oldum okumuş kültürlü bir yapıya sahibim,
Ya okumak istemediğim konusunda ısrarlı olsaydım da okumasaydım,
Belki bu kadar mutlu olamazdım
Belki de pişman olurdum okumadığıma,
Gençliğime yazık olurdu
Ama çok mutluyum şimdi
Ne dert var, ne tasa sadece
Boş kuruntulara kaptırmışım o kadar…
Aman ha siz de hey gençlik
Yapmayın benim gibi
Nasihatlerdir hayata yol veren
Almasını bilmek gerek
Bilirsiniz hep söylenir bir tekerleme
İnsana etmeli önce nasihat
Nasihatle gelmeyince yola
Etmeli önce tekdir sonra kötek
Aman ha yemeyin siz de kötek
Akıllı olan nasihatle uzun yol alır
Sonunda mutlu kazançlı olur
DİLARA NUR KARA - 12/04/2008
Bu şiir Genç Öncüler Dergisi Haziran 2008 Sayı 42'de yayınlanmıştır
