Ashâb-ı kirâmdan Abdullah İbni Mes'ûd radıyallahu anhın rivâyet ettiğine göre Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:
“Bir kimsenin gönlünü elem ve keder kapladığında:
‘Allah'ım! Ben senin kulunum, bir kulun ile bir kölenin çocuğuyum; kaderim senin elindedir; benim hakkımda Senin hükmün geçerlidir; benim için takdir buyurduğun şey en âdil olanıdır. Yüce zâtını isimlendirdiğin veya mahlukatından birine öğrettiğin yahut kitâbında indirdiğin veyahut kimseye bildirmeyip gayb ilminde sadece Kendine sakladığın her bir ismin hürmetine; Kur'an'ı kalbimin baharı, gönlümün nûru, elem ve kederlerlerimin cilâsı eylemeni Senden niyaz ediyorum.’
Diye dua ederse, Cenab-ı Hak onun bütün üzüntülerini giderir, gönlüne ferahlık verir.”
Bunun üzerine ashâb-ı kiram: “Ya Resulallah! Bu duâyı bizim de öğrenmemiz gerekir mi?” Diye sordular. Allah'ın elçisi; “ Evet bunu duyan herkesin öğrenmesi gerekir.” Buyurdu.
Kaynak: Şifa-i Şerif, 2. Cilt, tahlil yayınları, s. 595
