Cenîn, henüz annesinin rahminde bulunan çocuk demekdir. Ceninleri, kasıtlı olarak düşürmeye "Iskat-ı cenîn = çocuk düşürme" denilir ki bu, büyük bir günah ve İslâm hukukuna göre bir cinayettir.
Dînin müsaadesine dayanmaksızın bunu işleyenler, cani sayılırlar. Çünkü cenîn, bir insan demektir. Cenîn, canlı ise bunu bilerek düşürmek, bir insanı öldürmek demektir. Cenîn, henüz canlı değilse onu düşürmek, bir masumu hayattan mahrum bırakmak demektir. Bir insanı öldürmek, bir masumu hayattan mahrum bırakmak ise cinayetten başka bir şey değildir.
Geçim endişesiyle bu günaha cüret edenler, Allah'a güvenmekten mahrum, güzel bir dinî terbiyeden nasipsiz kimselerdir. Bir zaruret olmadan çocuk düşürmek cinayettir. Bunu işleyenler, ta'zir cezasına müstahik olacakları gibi gurre denilen, beş yüz dirhem gümüş - 200 gr. altın- tazminata da mahkûm olurlar.
Şu kadar var ki, muhakkak bir özür dolayısıyla bazı ceninleri düşürmek, cinayet sayılmayacağından maddî ve manevî mesuliyeti olmaz. Henüz âzası belirmemiş olan bir cenîn, annesinin hayatına tesir edecek sıhhî bir sebepten dolayı tıbbî bir tetkik ve istişare neticesinde düşürülebilir.
Yine bir kadın, çocuğuna süt vermekte iken gebe kalmakla sütü kesilmeğe başladığı ve çocuk için sütanne tedarikine de imkânları müsaid bulunmamakla çocuğun helak olmasından korkulduğu takdirde henüz bir azası teşekkül etmeden cenini düşürmek caizdir.
Ancak, bunun için hamileliğin en fazla yüz yirmi günlük olması lâzımdır. Bundan sonra çocuk düşürmek caiz görülmemektedir. Bir zaruret bulunmaksızın, çocuğu düşürmek için kasden ilaç içmek vesaire de caiz değildir.
Bütün bu günahların yayılmasında herkesin büyük bir mesuliyeti vardır: Aile reisleri çocuklarına, aile fertlerine, ilim-irfan (eğitim) müesseseleri talebeye, kalem sahipleri halka karşı mükellef bulundukları terbiye ve tenvir vazifesini güzelce, lâyıkiyle yerine getirecek olursa bu gibi günahların hiç olmazsa azalması temin edilmiş olur.
Hanefi mezhebine göre doğuma mani olmayı mübah kılan mazeretler şunlardır:
1- Hamileliğin, emzirmekte olduğu çocuğun sütüne zarar vermesi ve babanın sütanne tutacak güçte olmaması,
2- Ortamın bozuk olup İslamı terbiyenin mümkün olmaması,
3- Kadın hasta olup, uzman ve müslüman tabip tarafından, hamileliği sebebiyle hastalığının artacağının ve bir hastalığın ortaya çıkacağının söylenmesi.(17)
Görüldüğü gibi fakirlik ve rızık meselesi bu konuda doğrudan bir sebep olarak kabul edilmemiştir.
Hiçbir zaruret olmadan kürtajın cinayet olduğu zikredilmişti. Şimdi de bu cinayetin derecelerini görelim:
İlk kademesi, meninin ana rahminde kadının menisiyle birleşip hayatı kabul edecek bir vaziyete gelmesidir. Bu vaziyetteyken yuvayı bozmak mekruhtur. Bu devre ilk 40 gündür ve nutfe devresidir.
Donmuş kan ve et parçasına intikal ettikten sonra, onu düşürmek veya aldırmak kerahet-i tahrimiye ile mekruhtur. Bu devre 40 ile 80 gün arasıdır ve alaka devresidir. Yaratılış tamamlandıktan sonra, yani 4 aydan sonra düşürmek veya kürtaj yaptırmak bi'l-ittifak haramdır.(18) Çünkü 120 günden sonra cenine ruh üflenir, bir zaruretten dolayı aldırmak bu zaman zarfında (yani ilk 120 gün içinde) caizdir.
Çocuk canlandıktan sonra (4 aydan sonra) asla caiz değildir; katildir.(19) Bunu yapanların, şayet çocuk canlı doğar sonra ölürse, katil diyeti vermeleri ve katil keffareti yapmaları lazım gelir. Anne karnında ölürse gurre lazım gelir. Gurre, diyetin onda biridir.
17) Reddü'l-Muhtar, c. 2, s. 380
18 ) İhya Terc. c. 2, s. 133
19) Hukuk-ı İslamiye Kamusu, c. 3, s. 149
http://gercektarihvekultur.blogspot.com.tr/
