Şu ikisini asla yapmayacagim:
Asla Allah'tan başkasina tapmam.
İNSAN da BEN de BIR HIÇIM. BEN YOKUM. Hiç ve yok olana zaten tapilmaz.
Ben asla ve asla Resulullah'a da tapmadim. Divit ile yazilan hat üzerindeki Allah yazisina da tapmadim.
Beynimdeki Allah imajina da tapmadim.
Ben hakkinda HIÇBIRŞEY BILMEDIGIM Allah'a, gerçek korkunun kaynagina TAPTIM.
Taptigimi zatindan başkasi da görmedi. Aramizda kaldi! Sirrimiz oldu. Her ikili gibi (Allah ve kul yani birebir ikili). Allah sizin birebir sirrinizdir. Allah şu anda (elinizi mesela omuzunuza koyun) ORADA, yaninizda. Yalniz degilsiniz. Hiç degildiniz zaten. Ben O Allah'a taptim. Süslü püslü yazilarla yazilan Allah lafzi bir rozettir. Allah'I HISSEDINIZ. Lütfen hissediniz. Dokundugunuz O idi. Dokunan bile o idi.
NE KIMSEYI KENDIME TAPTIRIRIM! NE DE KIMSEYE TAPARIM.
Resulullah'a BEN FEDA, KURBAN olurum. Feda fi Resulullah olurum. Ama asla ve asla tapmam. Ben Fena Fi Illah'i seçtim. Kimse Allah'in katina gidemez ama Allah SIZE GELIR. Gelmişti. Hep oradaydi. Hiç ayrilmamişti. Kalu Bela’dan beri birlikteydiniz. ÖLÜM YOKTUR. Ölüm yeniden ve ebedi doğuştur. Kelime ÖLÜM DEĞİL zaten “MEVT”, yani bir vuslat, bir rücu, bir dönüş, bir dönüşüm... Ama önce paketlendigimiz mahşerde "Ambalajimiz açilaca", kalite kontrol, garanti belgelerimize bakilacak. Ondan sonra PAKETTEN çikacagiz ya yukari, ya çöpe, yanmaya...
Süfyani zihniyet şunu çok iyi anlamali: Biz Allah’ÇILAR DERNEĞİ, TEİSTLER CEMİYETİ üyesi değiliz. Biz HİSSEDERİZ. Her noktada, Allah'a kulluk için yaratıldık. Rabb’im namaz ile de ilgili değil aslında... Sadece bir ÖN ŞART, ki İbrahim’in ricası... Rabb’im, OL diye yarattığı bedenimizle de ilgili değil. Boyumuz, posumuzla, cinsiyetimizle, açık ya da kapalı oluşumuzla da ilgili değil! Tuvalete gitmemden tiksinmez, banyodayken bana aldırmaz. Alt tarafı CESET denen bir elbise... Allah'ın baktığı tek elbise var TAKVA. Tek elbise bu. TEK BEDEN, YANİ CENNET’TEKİ GERÇEK bedenimiz (Cehennem’deki değil)... Ve elimi koyduğumda dokunduğum Rabb’imden başkasina tapmam. Dokundugumuz yer TAKVA elbisesiydi. Takva elbisesi dişinda neye dokunursaniz dokunun o nesnedir. Ama takva elbisenize dokundugunuzda O Allah'in lemisidir.
Allah'imiz hiç bir şeyle ilgilenmiyor bize ilişkin GEÇICI şeylerde. O Kalici ile ebedi ile ilgilidir. Cennet-Cehennem gibi mekanlarda ebedi kalacaklarla ilgilidir. Allah'tan başka MABUD yoktur. Bagdadi, Hizir, Hekim Bey, Resulullah, Mehdi, Mesih, Milletine mensup oldugumuz efendimiz Ibrahim. Hayir hayir! Sadece Allah'a tapariz biz. Onlari çok severiz. Ama sadece Allah'a tapariz. Hangi Allah'a? HIÇ GÖRMEDIGIMIZ ve IDRakimIZDE CANLANDIRDIGIMIZ Allah'a tapariz ve korkariz. Allah'in kudret eli? Hayir Kudret elinin içindeyiz zaten. Allah görür ve işitir! Hayir Allah'in duymasinin içindeyiz zaten. Biz hangi yöne dönersek dönelim RÜCU ediyoruz. Illa ki öldükten sonra rücu edilmez. DÖNÜN, her yön meymene, her yön kible. Her yönde O var.
Allah NEREDE?
Bacim başörtüsüyle örttügün saçin kendisinde! Mü'minin kalbinde! Şahdamarlarinin içinde. Rabb’im, hiçbir yere sığmaz, müminin kalbi dışında. Kalbe giden o şah damarı o AORT damarı. İşte RABB’İM kalbe oradan tecelli eder. Kalb bir Kehf, 4 bölmeli bir MAĞARA ve mümin kalbinde yani Ashabı Kehf olup kendi kalbinde uyur. O zaman şahdamarından bir tünel uzanır. Kavrar mümini... Adı çok bu kavrayışın, yığınla ismi var: HidAyet de, Sıratel Müstakiym de, Takva elbisesi de... Hiç farketmez ki... Önemli olan isimler değil; KAVRAYAN KİM!
Kalbimiz yarılacak bir gün. Allah'ı ısmarlama siparişle değil, içtenlikle, yakınlıkla getirirsin ta KALBİNE! Bilmezler ki Allah'a bir LİNK yok. İNSAN kendi doğal bir link, aktarımcı. BAŞKA BİRİNİ istemez. Şeyhim, günahımı çıkaran papaz ve sayısız aracı HOŞÇAKALIN. Ben ARACISIZ Allah'a gidiyorum. Gittiğim yer YİNE BENİM KALBİM. İbrahim kadar içtenlikli bir salih kul daha çıkmadı zaten! Tüm insanlar (Adem ve Resulullah dahil) İBRAHİM'i kıskanmak üzere yaratılmışlardır. Kimse İbrahim olamaz. Fakat buna eşdeğer olarak Allah bir vize vermiş sana-bana: "İBRAHİM MİLLETİ" olabiliyoruz. Bu bizim millet işte! Sen+ben=BİZLER... Ve Allah'a dokunduğunda, Diken diken olan tüyler, ürperen sırtlar, yarım damla gözyaşları... İşte bunun adı Allah korkusu. HİSSETMEDİĞİNDEN KORKAMAZSIN Kİ? Hissedersen, dokunursan KORKARSIN.
Allah'tan korkun! İşte bu İNSAN ve İNSAF'ın tek KAYNAĞIDIR. Allah MUHİT'tir! Her muhit, mahalle, semt HEP O'DUR. Allah merkezde ve biz çevresinde bir çembere dizilmiş noktalar değiliz. Tam tersine, her bir KULU bir NUN (Nokta) dır. Çevresindeki daire de sayısız noktadır ve Allah'tır. Allah SONSUZ OLARAK her bir ŞEY'i KUŞATMIŞTIR. Allah sizi çepeçevre kuşatmıştır. Nereye dönersen dön, çemberin bir noktasına bakarsın. Allah her noktada sana eşit uzaklıktadır (veya yakınlıktadır).
O senin bulunduğun nokta ile dairede muhatap olduğun nokta arasında ÇAP vardır. Nun'dan KALEM bir çaptır. Ona MUHİT denmez İSTİVA denir. Omuzunuza dokundunuz ya! İstiva etti sizi... Ona dokundunuz. Omuzunuz değildi artık.
Allah'ı hissediniz. İLİMLE KORKUN, DUYGUYLA SEVİN Allah'I. Korkmazsanız, sevmeye hakkınız yok! Salt sevgi olmaz. Korkarak SEVİNİZ Allah'I. Resulullah'tan KORKMAYIN, O'nu sadece sevin ama Allah'tan önce KORKUN. Korkudan sonra sevme hakkınız doğacaktır. Önce seversek, sapık tasavvuf içinde mecnun olur MAHVOLURUZ. Önce korkun! Korkunun şartı şu: “Kulları içinde SADECE BİLENLER (Alimler) Allah'tan korkar!” O zaman bir şeyler BILECEGIZ. NE BILECEGIZ? Allah'IN BILDIRDIGINI? O NE? Kur'an, yani Allah lafzi, kelamullah, Allah'in SESI. Ayrintili, her şey içinde, tek kilavuzumuz. Kur'an'i nasil bilecegiz? Müteşabihiyle bilmeye çalişacagiz,
"Allah bu MISALLERI tüm insanlara verdigi halde sadece ALIMLER'den başkasi asla anlamaz"... Işte bu sirra yani Müteşabih/misal olan bu SIRRI anlayacagiz. Onu anladik mi, KORKU başlar. “Allah'tan sadece alimler korkar”. Herkese açıktır ALİMLİK yolu... HOŞGELDİNİZ yeniden!
Ahmed Hulusi
