Borç verme İslam’da sevaptır. Dinimiz bunu teşvik etmiştir. Hatta bazı durumlarda sadaka vermekten de sevaptır. Cenab-ı Hakk söyle buyurur:
"Borç namustur Allah'a içten gelen istekle ödünç verirseniz, Allah onu sizin için kat kat artırır ve sizi bağışlar."
Borcu olan, borcunu ödemeden sadaka vermemelidir. Verilmeyen zekât da borçtur. Borcu ödemek, zekât vermek farzdır. Zekât borcu olanın verdiği sadaka kabul olmaz. Önce bu borçları ödemek lâzımdır. Bunun gibi farz borcu olanın nafile namazları da kabul olmaz. Sünnetler de nâfile demektir.
İnsanların en hayırlısı borcunu en iyi ödeyendir. Borcunu vaktinde ödemeyen kimsenin, gelip mühlet istemesi lazımdır. Ödeme imkanı olduğu halde, borcunu geciktirmek günahtır.
Hâdis-i şeriflerde buyuruldu ki:
Herhangi bir kimse, imkânı olduğu hâlde, borcunu vermeyip geciktirirse, (borcunu verinceye kadar) her gün amel defterine zulmetme günahı yazılır. Aldığı borcu ödemek istemeyene Allahu teâlâ, kıyamette, “Bu kimsenin hakkını sende bırakacağımı mı zannettin?” buyurarak, o kimsenin iyi amellerini alıp diğerine verir. Eğer borcunu vermeyenin iyi ameli yoksa borç verenin kötü amellerini, günahlarını borçluya yükler.
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Kim, ödemek arzusu ile insanların malını alır ise, Allah (onun borcunu) ona bedel eda eder. Kim de telef etmek niyetiyle halkın malını alırsa Allah onu telef eder.”
Bakar mısın işleyen adalete…
İnsanların çoğu bırak borçlarını ödemeyi, dolandırmayı meslek edinmişler.
Allah ıslah etsin böyle kötü niyetlileri inşallah.
Hani borcu namus bilen nesil nerde. Borç alıncaya kadar ağam, paşam, ağabey, kardeş, dost, arkadaş diye etrafta pervane olurken borç istendiğinde birden bire sırtlan kesilmekte ve kendisine büyüklük yapanı parçalamaktadır.
Bu İslam’ın insanı olamaz
Ben kaç kişiye kefil oldum sonunda ben ödedim. Paramı da vermediler hepsi keseden gitti.
Bizim gibi alacaklı olanlar hala dinazorlar gibi düşünmeye devam edelim. Ne oldu dinazorlar öldü ve kuşlar yaşamaya devam etti.
Borç namusta bilen için de oda kimsede kalmamış.
Borçlanmak, insanı küfre kadar sürükler. Borç yükü altında ezilmektense, taş taşımayı tercih ederim.
İslamiyette borç ödeme ahlakına bir örnek;
Abdullah bin Ebî el-Eslemî (ra) şöyle anlatıyor: Bir Yahudi’ye dört dirhem borcum vardı. Beni Hz. Peygamber’e şikâyet ederek: “Ey Muhammed! Bu adamda dört dirhem alacağım var; fakat vermiyor” dedi. Hz. Peygamber de bana “Bu adamın hakkını ver!” diye emretti. Bunun üzerine ben: “Seni hak ile gönderen Allah’a yemin ederim ki ona verebilecek hiçbir şeyim yoktur” dedim. Hz. Peygamber yine: “Onun hakkını ver!” buyurdular. Ben de tekrar: “Nefsimi kudret elinde tutana yemin ederim ki verecek gücüm yoktur” dedim. Ve şöyle ekledim: “Duyduğuma göre Hayber’e gidilecekmiş müsaade edin de oradan ganimet alıp dönünceye kadar bu borcu erteleyelim” dedim. Ancak Hz. Peygamber bu kez de: “Onun hakkını ver!” dediler. Hz. Peygamber üç kere emrettiler mi artık o konuda ısrar edilemezdi. Böylece dışarı çıktım ve doğruca pazara gittim. Sırtımda bir hırka ve başımda da bir sarık vardı. Sarığımı çözüp peştamal gibi belime bağlayarak kürkümü çıkardım. Peşimden gelmekte olan Yahudi’ye “Borcum olan dört dirhem yerine bu hırkayı alır mısın?” dedim. O da kabul etti ve böylece hırkamı ona verdim. O sırada oradan ihtiyar bir kadın geçiyordu. Bizi gördü ve yanımıza gelerek bana: “Ey Allah Resulü’nün arkadaşı! Bu hâlin ne?” diye sordu. Olan biteni ona anlattım. O zaman kadın, üzerindeki hırkayı çıkararak benim sırtıma attı ve: “Al bu hırka da senin olsun!” dedi.
Evet, gönül dostlarım. Allah borç alana da; verene de merhamet etsin. Bizlere de borçlarımızı ödememizde kolaylıklar nasip etsin.
Yâ Rabbî, küfre düşmekten ve borca girmekten sana sığınırız.
Alıntıdır - 06.03.2020
