Yoğun Bakım Çalışanları da bunlardan biri.
Bypass öncesi ve sonrası toplamda 6 -7 gün kaldığım Kalp Cerrahisi Yoğun Bakım ünitesinde çalışanların gayretleri, fedakarlıkları, özverileri, çabaları velhasıl her türlü ilgileri kendilerine dua edilmesi gereken çalışan grubu olarak her zaman aklımda olacaktır.
Bugüne kadar “yoğun bakım” sözleri yaşamadığımız için fazlaca bir mana ifade etmiyordu.Ameliyatımın öncesi ve sonrasında yattığım yerden izlediklerim ve bizzat şahsıma yapılan işlemlerden sonra bu çalışanların "mübarek insanlar" olarak anılması gerektiğine inanıyorum.
Manevi anlamda çevremizde hissettiğimiz ulvi yaratık varlık olan meleklerin bu bölümde canlanmış, ete kemiğe bürünmüş bir halde görmüş olmanın şaşkınlığı içerisinde onları her gün izliyorum. Yaşadığım sıkıntıyı unutmuş bu fedakar, cefakar ve gözden uzak olarak pek az insanın görebildiği çalışanları hayranlıkla izliyorum.
Öylesine tarifi imkansız bir özveri var ki gerçekten beni etkiliyor. Gün ışığına hasret girdikleri bölümlerde karşılarından inleyen, acı çeken, narkoz etkisinde yataklarında kıvranan insanların rahatsız edici sesi ve buna karışan cihazların biplemeleri onlar için olağan bir hal almış.
Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgide mücadele veren ve hareket kabiliyetinden yoksun hastaların beslenmelerinden kişisel temizliklerine kadar her türlü ihtiyacını karşılayan bu insanların taşıdıkları ruh hallerini, sorumluluk duygularını nasıl dile getirebileceğimi bilemiyorum.
Düşünüyorum, bir yandan yaşamaları için pür dikkat cihaz-hasta arasında olan iletişime dikkat edeceksin, bir yandan hastanın temizliğine, sesi ile verdiği mesajları ve hastaların kişisel bakımını periyodik olarak yapacaksın. İlaçlarını takip edeceksin. Yemeğini yedireceksin, Yetmezmiş gibi tuvalet ihtiyacını yatakta giderenlerin temizliğiyle de ilgilenip alt temizliklerine kadar her şeyi ile de sorumlu olacaksın.
Aile bireylerinin dahi kendi aralarında yapmakta çok zorlanacakları işlemleri bu melek insanlar hiç gocunmadan, yoksunmadan vazife bilecek ve yapacaklardır.
Görev, bunlardaki fiziksel yorgunluğa duygusal bir yorgunluğu da eklemiş. Hatta yıllarını daha fazla bu işe vermiş olanlarda depresyon ve anksiyete bazen de boş vermişlik, tükenmişlik tabloları çizdiği görülüyordu.
Özverili çalışanların yanı sıra, bu duyguların içerisinde boşvermişlik ve tükenmişlik sendromuna kapılanların "arazi olmayı" seçmeleri belki suç olarak nitelendirilse de bunların artık bu servislerde çalıştırılmaması daha doğru olmalı diye düşünüyorum.
Araziye karışanlar, nöbeti,suistimal edenler aralarına yeni katılmışlara hem zarar vermekte, hem çalışma azimlerini yıkmakta ya da kendilerine benzetmektedirler. Bu da hizmet alımını aksatmaktadır.
Biz "arazileri" bir kenara bırakalım ve yoğun bakım çalışanları, çalışırken aldırmadıkları bu durumlar bunları ileride nasıl etkiler, düşünmek bile istemiyorum.
Cerrahi, dahiliye, çocuk, yenidoğan, göğüs, göğüs kalp damar, ara yoğun bakım ve anestezi yoğun bakım olarak değişik ünitelerin genelinde en ağırı herhalde ağır cerrahi ameliyatların olduğu ünite çalışanlarının olsa gerek diye düşünüyorum.
İnsan neden yoğun bakımda çalışır?
Henüz 8 aydır çalıştığını ve çalıştığı birimden ailesinin haberi olmadığını söyleyen 22 yaşındaki hemşirenin azmi, gayreti, hevesi ve heyecanı gözlerimi doldururken neden bu birim diye sorduğumda "bilmiyorum, tercihi yaptım kendimi burada buldum. Ama iyi ki burası çıkmış, İşimi çok seviyorum" dediğinde ona hayran kalmamak ve aldığı hakettiği maaşın her kuruşunun helal olması dileği ve duam sözlerim olmuştu.
Sahi neden yoğun bakımda çalışır, derseniz bence bu içlerindeki insan sevgisinin dışa vurmuş halidir.
Benim diyen insan bu çalışma temposuna ayak uyduramaz. Çok rahat bir şekilde devlet memurluğu yapıp da "geçinemiyoruz" diye haykıranlar bunları görsünler ve hallerine binlerce şükretsinler.
Adları Berfin, Zehra, Aslı, Erdal ne olursa olsun, çalışmalarındaki fedakarlık ve sevecenlik için her birini tek tek kutluyorum.
Yoğun bakımda yatan hastanın tıbbi tedavisine, makine desteklerine, ilaç tedavilerine, beslenmesine, ağız bakımından saçlarının yıkanmasına, alt temizliğine kadar her türlü bakımı ve bir insanın ihtiyacı olan her şeyi, bir babanın veya annenin çocuğuna verdiği şefkat doğrultusunda yapan bu insanlar benim gözümde ulvi bir yaratık olarak kalacaktır ve onlara kalan ömrümce her zaman dua edeceğim.
Allah yar ve yardımcıları olsun.
Erol Kara - 24.02.2018
